VOLLE MAAN AAN GALWAY BAY
Het zachte avondlicht verdoezelt het afbladderend pleisterwerk en geeft de witte Inn aan het einde van de weg een feeërieke uitstraling.
‘Alsjeblieft.’ Ze zet zijn pint Guinness voor hem neer. Het is warm en ze blaast omhoog tegen haar rode krullen die op haar voorhoofd kriebelen.
Zijn hand raakt de hare als hij de pint oppakt. ‘Slàinthe!’
Ze krijgt het nog warmer en draait zich om.
‘Niet zo snel. Ik wil graag de fish and chips bestellen.’
Ze knikt en loopt weg, zijn ogen branden in haar rug.
Achter de bar, verstilt de hand van haar man om de hendel van de bierpomp. Zijn ogen worden twee spleetjes alsof hij ze zo scherp stelt om haar gedachten te kunnen lezen. Snel kijkt ze van hem weg.
In de keuken geeft ze de bestelling van de vreemdeling door en doet daarna of ze druk is met de andere gasten. Bewust kijkt ze niet naar de hoek bij het raam waar hij zit, ook kijkt ze niet naar haar man achter de bar. Ze voelt zich als een bezienswaardigheid, gevangen onder een glazen stolp die de aandacht van de vreemdeling en haar man blijft trekken.
Zijn eten is klaar en met haar blik gericht op de heuvels en de baai achter het raam brengt ze het naar hem toe. Haar hart hamert.
‘Eet smakelijk.’ Ze zet zijn bord neer en gluurt vanonder haar wimpers.
Hij glimlacht, het is of de tijd stil staat en de andere mensen in de pub verdwijnen.
‘Hebben jullie nog een kamer vrij?’ Hij doorbreekt de stilte.
‘De kamers zijn niks bijzonders, we verhuren ze niet vaak.’
‘Geeft niks, ik heb niet veel nodig.’
Zoals altijd met volle maan slaapt ze slecht en met de gedachte dat hij een paar deuren verderop op bed ligt, kan ze zich ook niet ontspannen. Na minstens honderd keer omdraaien, trapt ze de lakens weg. Haar man snurkt door. Zonder geluid te maken glijdt ze in haar kleren en gaat naar buiten. De koelte van de nacht streelt haar huid. De zeelucht is zilt, stimulerend en fris. Ze loopt naar het strandje tussen de rotsen iets verderop. De maan geeft glans aan het water en de rotsen op het strand steken donker af tegen het bijna witte strand. Haar voeten raken het zand, een schaduw komt los van een rotsblok. Ze herkent de vreemdeling en blijft roerloos staan. Hoe komt hij hier? Ze heeft hem niet uit de Inn horen vertrekken. Geen krakende trap, geen dichtslaande voordeur.
Hij komt naar haar toe en legt zijn handen rond haar gezicht. Het gekabbel van de golven op het strand en het bloed dat in haar oren ruist, ze zorgen ervoor dat een vloedgolf van lust door haar lichaam slaat.
Hij liefkoost haar gelaatstrekken. ‘Waar was je al die tijd?’
Tot afgelopen avond wist ze niet van zijn bestaan en toch is het de meest logische vraag van de wereld. Haar lippen wijken en zijn handen glijden langs haar rug. Ze omvatten haar billen en trekken haar tegen hem aan.
Hongerig spelen hun tongen hun spel. Een voor een vliegen kledingstukken in het rond. Zijn handen grijpen in haar krullen, haar nagels drukken in zijn schouders. Ze trekken elkaar neer en vallen in het zand. Het maanlicht streelt hun naakte lijven en hun ledematen verdwijnen om en in elkaar. Als ze hun ogen weer openen is het of sterren exploderen in de maan.
—-
CADEAUTJE! In de maand september krijg je het e-book ‘Verhalen van die ene zomer’ cadeau bij aanschaf van ‘Nevels’ in de boektiek van uitgever Ambilicious. Het aanbod geldt zowel voor de paperback (link) als het e-book (link). ‘Verhalen over Die ene zomer’ is uiteraard ook los te koop.
Benieuwd wat andere van ‘Nevels’ en mijn andere boeken vinden? Neem daarvoor een kijkje op mijn recensiepagina.
NIEUWSBRIEF: Wil je weten waarover mijn volgende roman gaat? In mijn maandelijkse nieuwsbrief vertel ik hier meer over. Je kan je hiervoor inschrijven met het formulier op mijn homepage.
