TERUGKEER

Roze, blauw, groen, geel en oranje: vol levenslust dartelen elfen over het papier.
‘Wat prachtig.’ Shauna buigt zich over de map met tekeningen. ‘Hoe kom je hieraan? Wie is de kunstenaar?’
‘Ze zijn al oud, ik maakte ze nog voor jij geboren werd.’ Elizabeth lacht om het enthousiasme van haar dochter.
‘Jij? Dat meen je niet. Hé, deze laatste zijn heel anders van sfeer dan de vorige.’
Ze buigt zich dieper over de tekeningen met verschillende flarden grijs. Mistig zijn ze, intens en de zweem van rood en roze die er af en toe in voorkomt benadrukt de troosteloosheid, het verdriet.
‘Deze horen in een galerie. Waarom heb je je werk nooit aan een kunstkenner aangeboden? Waarom ben je ermee gestopt?’
‘Jij werd geboren en alles werd anders. Het was niet belangrijk meer.’
Elizabeth stopt de tekeningen terug in hun map en legt ze bij de spullen die ze mee wil nemen naar Ierland. ‘Laten we een wandeling maken voor je terug naar je kamer gaat.’

Na het vertrek van haar dochter haalt ze de map opnieuw tevoorschijn en bladert door haar tekeningen. De sombere afbeeldingen, symbool van haar ongeboren kinderen. Het is waar, na de komst van Shauna had het tekenen zijn functie verloren en was ze hier gelukkig, met haar dochter, met Jeremy.
Onder in de map liggen de kleurrijke tekeningen vol heimwee naar de Aes Sidh, Ierland en het magische moment tussen licht en donker. Ze heeft de elfen slechts één keer gezien, met hun gekke-bekkentrekkerij, gedans en geplons in het meer maakten ze op haar een onuitwisbare indruk. Hun puntige oren, kronkelende tongen, slungelige ledematen en wijduitstaande haren geven ook op papier een kolderiek aanzien. De afbeeldingen brengen haar terug naar de rand van het meer met Connor naast haar.
Connor, de zoon van de stalknecht en haar maatje. Dit tot grote ergernis van haar vader. Op het moment dat ze de grens van meisje naar jonge vrouw overging, stuurde hij haar met haar moeder naar zijn verschrikkelijke zus in Londen.
Ze pakt de onderste drie tekeningen. Haar vingers gaan langs Connors trekken. De blijdschap toen ze net de elfen hadden gezien, de blos nadat hij haar kuste en zijn donkere ogen die haar nakeken toen vader met haar wegreed. Na haar verbanning waren het deze herinneringen die troost gaven. Tot haar huwelijk met Jeremy.
Haar hand gaat naar de envelop die hij haar een paar maanden voor zijn dood gaf en ze haalt de sleutels van haar ouderlijk huis in Ierland eruit.
De angst om haar kwijt te raken die hem weerhield ze haar eerder te geven. De warmte die zijn onzekerheid gaf, opnieuw stroomt haar liefde voor hem door haar heen. Het was ondenkbaar dat ze hun geluk op zou geven voor haar Ierse afkomst.
Nu is het anders, met zijn overlijden heeft hij ook haar thuis hier in Engeland meegenomen.

De volgende ochtend gaat ze zitten op het bankje bij de stenen cirkel die zij en Jeremy bouwden als monument voor hun kinderen die niet geboren mochten worden. Op deze plek begroef zij hun geest voor hun thuisreis naar Ierland. Naar de heuvels, waar de Aes Sidh de toegang tot de andere wereld bewaken en waar ook haar moeder is. Ze weet zeker dat ze daar gelukkig zijn.

Na de lunch vertrekt ze richting Anglesey in Wales. Ze wil terugreizen volgens dezelfde route waarop ze veertig jaar geleden uit Ierland vertrok. Voor vannacht heeft ze een B&B in de buurt van de ferry geboekt, morgenochtend vaart ze over naar Dublin.
Blijdschap en een gespannen verwachting nestelen zich in haar bij de gedachte dat ze over ruim vierentwintig uur terug is op de plek waar ze vandaan komt.

De smalle weg slingert tussen de bergen en de late middagzon geeft een feeërieke gloed aan hun rotsige toppen.
Wolwitte schapen en rozerode rododendrons, voor ze er erg in heeft rijdt ze langs de poort van de bediendeningang de oprijlaan naar het grote huis op. Zodra het in haar gezichtsveld komt, vergeet ze haar voet op het gaspedaal te houden en de motor slaat af.
Ze stapt uit. Het magische moment is bijna daar en ze loopt om het huis heen naar het groen bij het meer.
Voorzichtig gaat ze liggen tussen de struiken.
Naast haar ritselt het, ze steekt haar hand uit en die van Connor vouwt zich er omheen. Ruim veertig jaren vallen weg.
Vanuit de heuvels komen gekleurde flarden. Roze, blauw, groen, geel en oranje krijgen vorm. De Aes Sidh en de geest van haar ongeboren kinderen. Mama’s warmte omhult haar.

—-
NIEUWSBRIEF: Wil je weten waarover mijn volgende roman gaat? In mijn maandelijkse nieuwsbrief vertel ik hier meer over. Je kan je hiervoor inschrijven met het formulier op mijn homepage.
KERSTTIP: Mijn laatste roman Nevels is perfect om in dit jaargetijde te lezen. Ook zin in Nevels voor jezelf of als cadeau voor de feestdagen? De roman is in iedere (online) boekwinkel te koop, te leen in de bibliotheek en te lezen met Koboplus. Een gesigneerd exemplaar bestel je hier.  
INSTAGRAM: Momenteel gebruik ik Instagram naast mijn maandelijkse nieuwsbrief en wekelijkse zondagverhaal op mijn website. Op Insta vertel ik dan bijvoorbeeld meer over de achtergrond bij de zondagverhalen op mijn website en over mijn schrijfweek. In mijn nieuwsbrief ligt het accent op exclusieve inkijkjes in de roman die ik nu schrijf en niet op Insta of deze website deel.
Klik hier voor mijn Instagram en volg mij daar..