MINNAARS

Achteraf vonden ze het een wonder dat niemand iets merkte op het moment dat hun ogen elkaar voor het eerst vonden. De lucht in de cursusruimte knetterde, de aarde stond een paar tellen stil, toch luisterde iedereen om hen heen aandachtig naar de trainer.
‘Ik wil je nog een keer zien,’ zei hij op de afsluitende borrel.
‘Ik jou ook.’
‘Kan je vrijdag na het werk?’
Ze knikte.
‘Alleen wat drinken, ik kan het niet te laat maken. Het is ingewikkeld, zie je.’
Deze opmerking en zijn ernstige blik stopten het zingen van haar hart niet. Voor ware liefde is immers niets té ingewikkeld.

Ze waren het erover eens dat wanneer ze elkaar eerder ontmoet hadden, ze andere keuzes hadden gemaakt.
‘Mijn vrouw heeft MS, ik kan haar niet aan haar lot overlaten.’
‘Natuurlijk niet.’
De verantwoordelijkheid waarmee hij over de zorg voor zijn vrouw en hun gezin sprak, opende haar hart verder. Bovendien was het voor haar niet het goede moment om zich hals over kop in een nieuwe relatie te storten.
‘Ik ben net bij mijn vriend weg. We woonden bijna twintig jaar samen.’
‘Dat moet heftig zijn.’
‘Dat was het. Ik woon nu tijdelijk bij mijn ouders.’
‘Verstandig. Wil je mij er volgende week meer over vertellen?’
‘Graag.’ Ze straalde vanbuiten en vanbinnen.
‘Zelfde tijd en plaats?’
Zijn afscheidskus brandde na op haar wang, het hele weekend waste ze de plek niet.

Ze vroegen zich af hoe ze het tot nu gered hadden zonder deze vrijdagmiddagborrels. Hun gesprekken, de warmte. Ze waren twee helften van één ziel die eindelijk compleet was.
‘We hebben een nieuw balanssysteem op het werk.’
Vragend keek ze hem aan.
‘Dat betekent dat ik iedere eerste maandag van de maand niet meer moet overwerken. Ik heb het thuis nog niet verteld.’
‘Bedoel je …?’ Haar hart fladderde, het was of de wereld om hen heen verdween.
‘Na het werk samen wat eten en dan een hotelletje?’ Zijn ogen broeiden verliefd.

Het was hemels, pas nu begrepen ze wat de uitdrukking de liefde bedrijven betekende.
Vanaf het moment dat ze stiekem wegglipten uit het hotel op het tijdstip dat de andere gasten hun bed opzochten, telden ze de dagen af naar hun volgende afspraakje.
In de jaren die volgden was het dit maandelijkse rendez-vous dat, naast hun vrijdagmiddagborrels, hun dagelijkse zorgen voor een zieke vrouw en hulpbehoevende ouders draaglijk maakten.
‘Misschien is dat ons geheim.’
‘Mmm?’
Zijn handen dwaalden over haar rug en kwamen tot rust om de ronding van haar billen.
‘We hebben de goede momenten, geen dagelijkse rompslomp en gedoe.’
‘Je hebt gelijk.’
Hij draaide haar op haar rug. ‘We hebben nog tijd voor een moment in het paradijs.’

Het was een sprookje, een idylle waarvan ze dachten dat de realiteit er nooit grip op zou krijgen.
‘Ik kan het me niet voorstellen. Ze zijn zo mooi, zo perfect.’ Zachtjes cirkelde zijn duimen rond haar tepels.
‘Het wordt een borstsparende operatie, je zal er weinig van zien.’
‘Mijn arme liefste.’ Hij klemde haar tegen zich aan.
Ze verborg haar hoofd tegen zijn borst om te ontsnappen aan het medelijden in zijn ogen.
Hij kuste haar haren, streelde haar lijf en tilde uiteindelijk haar hoofd op.
Het zilt op haar mond maakte hun kus bitterzoet.
Die avond werd hun vrijen gekleurd door een intensiteit alsof de aarde op het punt stond te vergaan.
De vrijdag erna wachtte hij tevergeefs in hun stamcafé.
—–

SCHRIJFUPDATES: Wil je weten waarover mijn volgende roman gaat? In mijn maandelijkse nieuwsbrief vertel ik hier meer over. Je kan je inschrijven met het formulier op mijn homepage.
MEER LEZEN: Mijn laatste roman Nevels is perfect om in dit jaargetijde te lezen. Ook zin in Nevels voor jezelf of als cadeau? De roman is in iedere (online) boekwinkel te koop, te leen in de bibliotheek en te lezen met Koboplus. Een overzicht van al mijn boeken vind je op mijn boekenpagina.
INSTAGRAM: Momenteel gebruik ik Instagram naast mijn maandelijkse nieuwsbrief en wekelijkse zondagverhaal op mijn website. Op Insta vertel ik dan bijvoorbeeld meer over de achtergrond bij de zondagverhalen op mijn website en over mijn schrijfweek. In mijn nieuwsbrief ligt het accent op exclusieve inkijkjes in de roman die ik nu schrijf en niet op Insta of deze website deel. Klik hier voor mijn Instagram en volg mij daar.

Fijn als je wilt liken en/of delen.

4 reacties

  1. ben op 30 maart 2025 om 10:07

    Zo liefdevol en teer geschreven en dan die laatste zin…. !

    • Marceline de Waard op 1 april 2025 om 19:12

      Dankjewel, Ben!

  2. Nelleke Sheldrick op 30 maart 2025 om 13:12

    Wow, mooi weer; had eigenlijk een beetje verwacht dat zij tevergeefs wachtte…..😬dus mooi verrassend einde.

    • Marceline de Waard op 1 april 2025 om 19:13

      Fijn om te lezen, Nelleke! Dank.

Laat een reactie achter