MIJN EILANDEN
Deze maand is het eilandenmaand bij mij: Ten eerste omdat het een jaar geleden is dat ‘Terugkeer, een Schotse eilandnovelle’ uitkwam. Daarnaast verschijnt volgende week ‘Eilanders & De nieuwe huishoudster’ ter ere van vijf jaar schrijverschap, tevens mijn vijfde boek. Maar er is nog een reden: vijf jaar geleden won ik voor het eerst bij een schrijfwedstrijd een plek in een bundel met, jawel: een eilandverhaal!
Tijd voor een tripje langs ‘mijn’ eilanden.
Beelden vangen
Een strakblauwe zee, heldergroen land en lage droogstenen dijken die eilanden aan elkaar verbinden. Ik zag het op de Schotse eilanden. Het geeft de illusie door de zee te rijden en ik vroeg me af hoe het zou zijn als het stormt en harde wind de zee over de dijken jaagt.
Een kleine ferryhaven op een afgelegen Hebrideneiland. Het manoeuvreren van auto’s en vrachtwagens, de verhitte aanwijzingen van het ferrypersoneel zodat er nog net een busje bij kon. Belangrijk, want de ferry voer niet veel en er was niet altijd voor iedereen plek.
Ulva, een afgelegen eiland bereikbaar vanaf het grotere hybride eiland Mull. Tot 2018 was dit privébezit. In die tijd mochten een paar dagen per week toeristen er te voet op. Aan de kade op Mull was een groot bord, met de hand kon je het op rood of groen zetten. Bij groen kwam de schipper op een kleine boot vanaf het eiland de passagiers halen. De keer dat wij gingen regende en stormde het op de terugvaartocht. Het bootje deinde zo langs de stenen trap van de kade dat ik er niet vanaf durfde. Uiteindelijk duwde de schipper mij er tot mijn schrik af en mijn man trok me op de wal. De heren hadden dit over mijn hoofd heen met oogcontact en knikjes bedacht. Wat als het mis was gegaan?
Bovenstaande beelden zijn me altijd bijgebleven en toen ik vijf jaar geleden serieus begon met schrijven, heb ik geprobeerd ze in woorden te vatten. Regelmatig schreef ik verhalen die zich afspeelden op een eiland. Een hoogtepunt voor mij is het verhaal van Dough die na decennia teruggaat naar de Hebridensmaragd om zijn vader als Laird op te volgen: ‘Terugkeer, een Schotse eilandnovelle’.
Dit vorig jaar verschenen boek was ook aanleiding voor het thema van mijn zomerschrijfwedstrijd van dit jaar: Eilanders. De veertien winnende verhalen verschijnen volgende week samen met een mininovelle van mijn hand in de feestbundel ‘Eilanders & De nieuwe huishoudster’.
Van noord naar zuid
De novelle ‘De nieuwe huishoudster’ vond zijn inspiratie op een andere eilandengroep: de Kanaaleilanden. Vallend onder de Engelse kroon maar gelegen voor de Franse westkust, hebben zij een heel andere sfeer dan de noordelijke Hebriden. Bijzonder is de verscheidenheid van de eilanden. Jersey vond ik mondain, Guernsey romantisch en op Shark was het of de tijd stil had gestaan: geen auto’s en geen elektrisch licht. Vanaf de haven liep een steile weg omhoog naar het eiland. Voor degenen die geen zin hadden in de steile klim waren er paard-en-wagens die naar het dorp reden. Het inspireerde me als setting voor ‘De nieuwe huishoudster’. De mythe van de Varou kleedde dit fictieve Kanaaleiland verder aan. Een vrouw op de vlucht, bracht het eiland tot leven.
Leuk detail: mijn ervaring op het deinende bootje bij Mull kreeg een dramatische plek in dit verhaal. Herken jij straks in het boek hoe?
Van zuid naar noord
Het water kabbelt, zeemeeuwen krijsen en verderop hippen drie oystercatchers op hun vrolijke rode pootjes rond. Eentje vliegt er weg.
De hippende oystercatchers, ik zag ze terwijl we wachten op de ferry naar Orkney.
Hoog in het noorden van Schotland wordt het daar zomers nauwelijks donker. De nachten zijn dun en ik kon me voorstellen dat dan de scheidslijn tussen onze wereld en de magische wereld van de oude Kelten verdwijnt. Het werd het decor van mijn eerste winnende verhaal: De dans van de elfen’. Later deze maand meer over dit verhaal. Volgende week gaat eerst de schijnwerper op de lancering van ‘Eilanders & De nieuwe huishoudster’.
Wil je geen zondagverhaal missen? Geef dan je emailadres door via het formulier op mijn homepage en ontvang iedere zondagochtend de link naar het nieuwste verhaal.
Een interessant inkijkje in het ontstaan van jouw schrijvers fascinatie voor eilanden. Het is duidelijk in je verhalen hoe je erdoor wordt geïnspireerd en deze ’toelichting’ maakt meer duidelijk over het zo gekomen is. Ondanks dat je tussen wal en schip had kunnen terechtkomen….
Wat leuk Marceline dat je ons dit verteld, ik kan me er nu nog meer inleven hoe de eilanden zijn. Zal er zelf nooit komen, aangezien dit voor mij lichamelijk onmogelijk is, dus daarom geniet ik van jou verhalen, en ben ik er toch een beetje geweest.
Wat leuk om meer over de achtergrond van de eilanden en daardoor het schrijven van de verhalen die zich daar afspelen. Ik zou er wel zo naar toe willen, daar de sfeer proeven en over het eiland dwalen, de plekjes opzoeken die in het boek beschreven staan, met de mensen praten die er wonen. Helaas gaat dat niet, omdat ik in de rolstoel zit, ook chronisch ziek ben, daarom lees iķ je verhalen meerdere keren, ik geniet er zo geweldig van, je schrijft zó beeldend, dat ik het voor mijn ogen zie gebeuren! Ga alsjeblieft nog lang door met het schrijven van je verhalen en boeken Marceline!!!
Natuurlijk wens ik je nog een fijne restzondag en een hele mooie en fijne week én een goede gezondheid!
Dank, Ben, Jenny en Bep! Wat fijn dat het me lukt jullie mee te nemen naar de eilanden waarover ik schrijf! Dat is een heerlijk compliment 🙂
Nog even: en dan is de nieuwe huishoudster er en kan je mee naar de Kanaaleilanden!