Zondagverhalen

‘Nog een biertje?’‘Doe maar niet, het is een lange dag geweest.’ Dough schuift zijn pintglas van zich af. Verbeeldt hij het zich, of gaat er echt een zucht van opluchting door de bar? Als hij even later de deur achter zich dicht trekt, klinken de stemmen van de mannen in ieder geval een stuk luider.…

Jane, met ogen schitterend als smaragden en een lach tingelend als een helder klokje. Kan je morgen tussen de middag langskomen? Dan bespreken we het bij een sandwich.Bij het wakker worden is het of ze bij Dough in de slaapkamer staat. Het is dat hij na de kerkdienst gisteren omringd was door de andere eilandbewoners,…

Rood, blauw, groen, geel. Door haar gesloten oogleden flitsen de discolichten op. Haar voorhoofd tegen een harde schouder. Handen over haar rug, ritmisch wiegende heupen wiegen tegen de hare. ‘Love to love you baby.’ De stem van Donna Summer dreunt door haar heen, zoenen kriebelen in haar hals. Haar benen worden vloeibaar. ‘Je bent te…

Op zaterdagochtend is het streepje blauw dat gisteren voor het eerst sinds dagen tussen de dikke grijze wolken verscheen, uitgegroeid tot een stralend blauw opgesierd met witte toefjes als slagroom op een blauwgeglazuurde taart. Ook de lucht ruikt anders, de bedompte geur van modder en regen is verdwenen en vervangen door een frisse geur vol…

‘Je had weleens mogen zeggen dat de nieuwe Laird zo’n knappe man is.’ Met haar woorden neemt Shauna een vlaag zilte lucht mee naar binnen. Jane schept soep in twee kommen en zet ze naast de sandwiches op de borden. ‘Zullen we buiten lunchen? Ik zit de hele ochtend al binnen in de winkel.’‘Arme jij,…

De weg verdwijnt in de natte nevel, in de vachten van de schapen die eruit tevoorschijn komen glinsteren achtergebleven druppels regen als glaskristallen. Voor de deur van het eilandhotel steekt Marianne aarzelend haar hand onder het afdak vandaan. Het regent in ieder geval niet meer. Ze heeft nog een paar uur voordat Dough haar komt…

Boink!‘Kijk uit.’ Dough schiet naar voren en pakt aan de andere kant van de deuropening de beoogde toog vast. De afgelopen weken is hij samen met de mannelijke eilandbewoners druk bezig geweest om de schuur bij de haven om te bouwen tot een pub. Nu is het tijd voor het sluitstuk, het plaatsen van de…

‘Verdomme.’ Bij het uitstappen van de trein blijft Mariannes rugzak ergens achter haken. Ze trekt hem los, struikelt en valt half tegen de jongen voor haar. Verstoord kijkt hij om.‘Sorry,’ mompelt ze en hijst de rugzak om haar schouders. Voor het station haalt ze de routebeschrijving uit haar jaszak. Met haar rug naar de winkels…

Zelfs de zonsopgang lijkt anders. Ochtendmist kleurt roze en het is of de haveloze vissershuisjes hun adem inhouden alsof ze publiek zijn dat gespannen wacht op de voorstelling die ieder moment kan beginnen.De deur van de post-shop gaat open. Jane, de winkelhouder, komt met een kop sterke thee naar buiten en gaat op het bankje…